Το lymphoma του όρχιου

　　Πρώτο, η αιτία ανάπτυξης

　　Μερικοί ασθενείς έχουν ιστορικό τραυματισμού του όρχιου, orchitis ή ελκώδους σπείρας του σπέρματοδότη. Οι ασθενείς με μη πλήρη πτώση του όρχιου είναι εξαιρετικά σπάνιοι. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, η ακριβής αιτία της νόσου δεν είναι γνωστή.

　　Δεύτερο, η μηχανισμός ανάπτυξης

　　Το lymphoma του όρχιου έχει μεγάλη διαφορά σε μέγεθος, συχνά επηρεάζει τους προστατευτές, τον σπέρματοδόχο και τον σπερματοδόχο, αλλά η κύστη και η δέρμα του κόλπου είναι σπάνια επηρεασμένα. Το lymphoma του όρχιου έχει διαφορετικές δομές, οι περισσότεροι αναφερόμενοι ασθενείς έχουν μεσαία και υψηλή κατηγορία, το diffuse large cell lymphoma είναι ο πιο συχνός τύπος. Ο μη έμπειρος παθολόγος είναι πιθανό να διαγνώσει το πρωτοπαθές lymphoma του όρχιου ως σπερματοκυτταρικό όγκο, αν ο ασθενής είναι ηλικιωμένος, θα πρέπει να εξεταστεί αν είναι lymphoma. Η έκταση της ασθένειας είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας διάγνωσης.2τάξη) ειδικά η μεγάλη συνολική αύξηση των λεμφαδένων, συχνά έχει κακή πρόγνωση. Άλλοι παράγοντες διάγνωσης περιλαμβάνουν το μέγεθος του πρωτοπαθούς όγκου (μεγαλύτερο από9cm), η εμφάνιση συστημάτων συμπτωμάτων και η ηλικία πάνω από65έτη.

　　1、Ερευνητικά δείγματα:

　　Τα ερευνητικά δείγματα του όρχιου, η λεμφώματα επηρεάζουν κυρίως το σώμα του όρχιου, κανονικά καλύπτονται από το οθόριο του όρχιου, οι σπερματοδόχοι και οι προστατευτές είναι συνήθως επηρεασμένοι. Η παρατήρηση των τομών των δειγμάτων, η δομή του λεμφώματος είναι ομοιόμορφη, το όργανο του όρχιου είναι επηρεασμένο από diffuse, συχνά με σχήμα κόμβου, μπορεί να είναι πολυπλατυσιακό, μπορεί να είναι μονοπλατυσιακό. Συχνά συνοδεύεται από αιμορραγία και νεκρωση, συνήθως σε γκρι, ανοιχτόχρωμο, ανοιχτόκίτρινο και καφέ χρώμα.

　　2、Μικροσκοπική παρατήρηση:

　　Ο lymphoma του όρχιου είναι σχεδόν πάντα μη Hodgkin, το Hodgkin lymphoma είναι εξαιρετικά σπάνιο. Αν και μερικοί ασθενείς έχουν νεκρωτική δομή του lymphoma, όλοι οι lymphoma του όρχιου είναι diffuse. Ωστόσο, λόγω της μη χρήσης ενιαίας κατηγορίας κατά την αρχή, οι ονομασίες που χρησιμοποιούνται είναι διαφορετικές, η πλειοψηφία των κατηγοριών είναι σαρκοειδής σάρκωμα,其次是 lymphocyte type lymphoma. Μετά, οι περισσότεροι κλινικοί αναφορές χρησιμοποιούν τη κατηγορία Rappaport, σε ένα σύνολο που κατατάσσεται με αυτόν τον τρόπο170 ασθενείς με diffuse large B-cell lymphoma76．Η low differentiation lymphocyte type αντιπροσωπεύει14．Η diffuse mixed cellularity αντιπροσωπεύει3．Άλλες μορφές αντιπροσωπεύουν7．Συμπεριλαμβάνεται στη κατηγορία του diffuse large B-cell lymphoma της κλάσης Rappaport, η οποία είναι ένα σύνολο πολύπλοκων ασθενειών από τοπικής και μορφολογικής άποψης, που κατατάσσεται κυρίως ως κακή πρόγνωση λεμφώματα. Η Paladugu και οι συνεργάτες της έχουν αναφέρει20 περιπτώσεις διάχυτης ιστοκυτταρικής λυμφομα, μεταξύ19Περιπτώσεις που είναι του μεγάλου αδρανοποιημένου κύτταρου, σε σύγκριση με το μεγάλο κύτταρο του λυμφομά3Σειρές69Περιπτώσεις λυμφομα του όρχιου47Περιπτώσεις που είναι μέσης κακοήθειας21Περιπτώσεις που είναι υψηλής κακοήθειας, μόνο1Περιπτώσεις που είναι χαμηλής κακοήθειας

　　1Η συνδυασμένη ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος είναι κυρίως το εγκεφαλικό σφαινοειδές, το εξωεγκεφαλικό σφαινοειδές και το κεντρικό όργανο. Ο Turner και οι άλλοι αναφέρουν30 περιπτώσεις λυμφομα του όρχιου9Περιπτώσεις όπου υπάρχει εμπλοκή του κεντρικού νευρικού συστήματος, από τις οποίες5Περιπτώσεις όπου το εγκεφαλικό σφαινοειδές έχει εμπλοκή2Περιπτώσεις όπου το εξωεγκεφαλικό σφαινοειδές και το εγκεφαλικό σφαινοειδές έχουν εμπλοκή1Περιπτώσεις όπου το κεντρικό όργανο έχει εμπλοκή και1Περιπτώσεις όπου το εξωεγκεφαλικό σφαινοειδές και το εγκεφαλικό σφαινοειδές έχουν εμπλοκή. Ο Read αναφέρει51Περιπτώσεις λυμφομα του όρχιου9Περιπτώσεις όπου το κεντρικό νευρικό σύστημα έχει εμπλοκή, οι οποίες σχετίζονται με την ιστολογική υποτύποση. Οι κυτταροειδείς λυμφοκύτταρα και οι διάχυτοι μη διαιρετικοί τύποι είναι πιο συχνοί, οι διάχυτοι ιστοκυτταρικοί τύποι και οι διάχυτοι κατώτεροι τύποι λυμφομάτων είναι επίσης συχνοί.

　　2Η πιθανότητα συνδυασμού με την πνευμονική εμπλοκή είναι επίσης συχνή, οι Sussman και οι άλλοι αναφέρουν37Περιπτώσεις ασθενών9Περιπτώσεις όπου έχει συμβεί εμπλοκή του πνεύμονα. Ο Read αναφέρει51Περιπτώσεις λυμφομα του όρχιου8Περιπτώσεις όπου το πνεύμονα έχει εμπλοκή. Κάποιοι συγγραφείς αναφέρουν τα αποτελέσματα της νεκροψίας, η πιθανότητα εμπλοκής του πνεύμονα είναι πολύ υψηλή5％ to86％

　　Οι περισσότεροι ασθενείς εκδηλώνουν, ο όρχιος είναι ανώδυνος, διευρύνεται, διευρύνεται για μερικές εβδομάδες έως μερικούς μήνες, μερικές φορές συνεχίζεται για μερικά χρόνια, μερικοί ασθενείς έχουν πόνο, ο όρχιος είναι σκληρός, η επιφάνεια είναι λεία ή υπάρχει κόμβος, στην τελική φάση μπορεί να εμφανιστούν συνολικά συμπτώματα, όπως: αναιμία, απώλεια βάρους, απάθεια, πυρετός, δέρμα, λουρί και οργανισμός γύρω από αυτά, η ασθένεια στην τελική φάση συχνά προκαλεί πολλαπλή εξάπλωση οργάνων, συμπεριλαμβανομένων των λυμφαδένων, του μυελού των οστών, του σπλήνα, του δέρματος, του κεντρικού νευρικού συστήματος και του πνεύμονα, και μερικές φορές προκαλεί λευχαιμία των λευκών αιμοσφαιρίων.

　　1Κατάργηση του καπνίσματος και του οινοπνευματικού:Η πρόληψη του καρκίνου του λάρυγγα είναι η κύρια μέθοδος, το κάπνισμα είναι το κύριο πυρπολητήριο, το οινοπνευματικό είναι το πιο υγρό, το κάπνισμα και το οινοπνευματικό είναι εξαιρετικά βλαβερά για τον λάρυγγα.

　　2Ελαφριά διατροφή:Όλα τα σπανάκια, οι πιπέριες, τα σπανάκια και τα σπανάκια μπορούν να βλάψουν την βλεννογόνο μεμβράνα του λάρυγγα, πρέπει να αποφύγετε την κατανάλωση αυτών των πικάντικων και καπνισμένων τροφίμων, να καταναλώνετε περισσότερα φρούτα και λαχανικά πλούσια σε βιταμίνη C.

　　3Ενίσχυση της άσκησης:Η συμμετοχή σε σωματικές άσκησεις είναι επίσης μια μέθοδος πρόληψης του καρκίνου του λάρυγγα, ενισχύοντας την αμυντική ικανότητα του σώματος.

　　Η παθολογική ιστολογική εξέταση επιβεβαιώνει την διάγνωση της λυμφομα. Ο πλήρης αριθμός ερυθρών και λευκών αιμοσφαιρίων, η εξέταση μυελού των οστών, η λειτουργία του ήπατος και των νεφρών και η εξέταση της σειράς των αίματος, λόγω της αυξημένης πιθανότητας εμπλοκής του εγκεφαλικού σφαινοειδούς, η εξέταση της κυτταρολογίας του εγκεφαλικού υγρού με πункциοδότημα είναι απαραίτητη, η εξέταση του κοιλιακού ΜR και η αγγειογραφία των λυμφικών αγγείων είναι απαραίτητη για την απόδειξη της φάσης, αν υποψιαστείτε ότι το ήπαρ έχει εμπλοκή, πρέπει να κάνετε πункциοδότημα του ήπατος και χειρουργική βιοψία του ήπατος με λάππα.

　　Στην κατανάλωση τροφής, πρέπει να δώσουμε προσοχή στην ισορροπία της θρεπτικής αξίας, να προσπαθήσουμε να κάνουμε τη διατροφή ποικίλη, να καταναλώνουμε περισσότερα τρόφιμα πλούσια σε πρωτεΐνες, βιταμίνες και μικροστοιχεία, χαμηλά σε λίπη ζώων, εύκολα απορροφητέα και φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Μην καταναλώνετε πάρα πολλά αλατισμένα και πικάντικα τρόφιμα, μην τρώτε υπερθερμικά, υπερκρύα, ληγμένα ή αλλοιωμένα τρόφιμα. Συνήθως, αποφύγετε τις νυχτερινές βάρδιες, δώστε προσοχή να συμμετέχετε σε σωματικές άσκησεις, και ενισχύστε την αμυντική ικανότητα του σώματος.

　　First, treatment

　　1The initial treatment methods include radical orchiectomy, and some localized diseases can be cured by simple orchiectomy. Primary testicular lymphoma is considered a fatal disease.5year survival rate16％～5％, median survival time12～24months. In the past, there were common cases of long-term treatment failure. For stage I and II patients, after radical orchiectomy, peri-aortic lymph node radiotherapy should be performed (35Gy). After comprehensive treatment, the cure rate for stage I is4％ to5％, stage II is2％ to3％. Retroperitoneal lymph node radiotherapy can improve and control the growth of retroperitoneal lymph nodes, but it has little impact on long-term survival. Chemotherapy can be chosen from CHOP, COP, and COMP regimens. According to literature reports, the best results were achieved by Connors and his colleagues in15cases of stage I and II patients using3courses of CHOP chemotherapy regimen and orchidopexy radiotherapy for stage I patients and orchidopexy, pelvic, and aortic lymph node radiotherapy for stage II patients, they observed that in4years93％ of patients achieve complete remission.

　　2After simple orchiectomy and radiotherapy failure, there are many documented cases. The disease development is mainly located outside the lymph nodes, including uncommon sites such as: skin, pleura, Waldeyer's ring, lung, liver, spleen, bone, and bone marrow,3％ of patients have lesions in the central nervous system, including the brain and the pia mater. In the initial treatment1～2years, it can recur, especially the recurrence in the central nervous system. Another failure is5％～35％ of patients develop ipsilateral testicular lesions. In summary, chemotherapy based on doxorubicin can improve the survival rate of localized testicular lymphoma, and stage I patients can achieve very good results without radiotherapy, regional lymph node radiotherapy is often used for stage I and II patients. Low-dose radiotherapy (in10～15days25～3Gy can exclude the risk of ipsilateral testicular disease. In elderly patients, this regimen has been found to be effective, and it is recommended for all patients with primary testicular lymphoma, but there is still controversy about its prophylactic effect on the central nervous system. Connors and his colleagues did not observe any cases of patients with central nervous system lesions treated with comprehensive methods, while Moller and his colleagues observed that systemic chemotherapy cannot prevent recurrence. Intrathecal therapy is ineffective because there is involvement of the brain substance in failed cases, and the prophylactic use of intrathecal chemotherapy and cranial radiotherapy is usually considered to have considerable toxicity and is harmful to the elderly body.

　　3Handling of local diseases: every patient should undergo orchiectomy+High ligation of the spermatic vein, after clear diagnosis, for patients in stages Ie and IIe, radiotherapy or radiotherapy+Chemotherapy. It was previously believed that radical orchiectomy was the main treatment for localized testicular lymphoma, but the results show that even in very early cases, there is still approximately4πάνω από το 0％ των ασθενών θα πεθάνουν από την εξάπλωση του όλου σώματος. Η ακτινοθεραπεία μετά την χειρουργική επέμβαση δεν μπορεί να μειώσει την εξάπλωση στο απομακρυσμένο σημείο. Παρά την ακτινοθεραπεία που είναι η κύρια μέθοδος θεραπείας για τους ασθενείς με στάδια ⅠE και ⅡE, αλλά μετά την ακτινοθεραπεία5πάνω από το 0％ των ασθενών θα επανεμφανιστούν. Προς το παρόν, η συνδυασμένη χημειοθεραπεία μετά την χειρουργική επέμβαση για τους ασθενείς με στάδια ⅠE και ⅡE πρέπει να θεωρηθεί ως κοινή πρακτική. Για τους ασθενείς που δεν μπορούν να αντέξουν ή απορρίπτουν την χημειοθεραπεία, επιλέγεται η ακτινοθεραπεία. Η ακτινοθεραπεία πρέπει να περιλαμβάνει το πέλμα, το inguinal και τα λεμφατικά γάγγλια κοντά στην αorta.

　　4、ασθενείς με στάδια Ⅲ～Ⅳ πρέπει να χρησιμοποιηθούν συνδυασμένες χημειοθεραπείες, αλλά τα αποτελέσματα της θεραπείας των αρχών ήταν πολύ κακά, μόνο λίγοι ασθενείς επιβίωσαν2έτη. Η αποτελεσματικότητα είναι συνδεδεμένη με την ένταση της θεραπείας. Οι τελευταίες δεκαετίες χρησιμοποιούνται πιο δυναμικές συνδυασμένες χημειοθεραπείες για την πλήρη ανάρρωση των ασθενών με υψηλό κίνδυνο λεμφώματος.23％～87％2η επιβίωση και η πιθανότητα θεραπείας επιτύχθηκαν22％～92％. Αυτά τα φάρμακα παράγουν παρόμοια αποτελέσματα στους ασθενείς με λεμφόμα του όρχεως.

　　5、κεντρικό νευρικό σύστημα και τον άλλο όρχη, λόγω της μεγάλης πιθανότητας ότι ο άλλος όρχης και το κεντρικό νευρικό σύστημα του ασθενούς με λεμφόμα του όρχεως θα επηρεαστούν, η πρόληψη της κεντρικής νευρικής συστήματος πρέπει να ληφθεί υπόψη. Από2Αρχές του 20ου αιώνα5Από το αρχείο του Christie Hospital στα τέλη της δεκαετίας του 2000, εφαρμόστηκε η μεθόδος της προληπτικής ακτινοβολίας του άλλου όρχεως σε όλους τους ασθενείς με λεμφόμα του όρχεως, χωρίς να παρατηρηθεί επανεμφάνιση του άλλου όρχεως. Επομένως, θεωρείται ότι η μέθοδος της προληπτικής ακτινοβολίας του όρχεως είναι επιτυχημένη. Ωστόσο, αν πρέπει να γίνει η συχνή πρόληψη της κεντρικής νευρικής συστήματος, χρειάζεται περαιτέρω μελλοντική προοπτική τυχαία δοκιμή, αλλά κάποιοι συγγραφείς αναφέρουν ότι η προληπτική χορήγηση MTX στο σπαστικό σύστημα μπορεί να μειώσει την πιθανότητα επανεμφάνισης του κεντρικού νευρικού συστήματος.

　　Δεύτερος, πρόγνωση

　　Η πρόγνωση του όρχεως είναι πολύ κακή, η μέση διάρκεια ζωής είναι9.5～12μήνες. Υπάρχουν αναφορές για τα αποτελέσματα της θεραπείας του λεμφώματος του όρχεως, συνολικά5Η επιβίωση για ένα έτος είναι12％(62/517) Οι περισσότεροι ασθενείς μετά την διάγνωση2από την εξάπλωση του όλου σώματος. Ο Gowing αναφέρει128οι ασθενείς με λεμφόμα του όρχεως2Η θνησιμότητα μέσα σε ένα έτος είναι62％, συνήθως εντός των έξι μηνών μετά την διάγνωση.

　　Η πρόγνωση είναι στενά συνδεδεμένη με την κλινική φάση, η Read ανάλυσε52οι ασθενείς με στάδια ⅠE και ⅡE5Η επιβίωση για ένα έτος είναι40％. Όλοι οι ασθενείς με στάδια Ⅲ～Ⅳ δεν επιβιώνουν5έτη. Επιπλέον, οι παθολογικοί υποτύποι είναι σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν την πρόγνωση.