العظم الرسغي السفلي1/3كسر العظم الرسغي السفلي والانزلاق المفصلي بين العظم الرسغي السفلي والعظم القصي

　　العظم الرسغي السفلي1/3عندما يحدث كسر العظم الرسغي السفلي والانزلاق المفصلي بين العظم الرسغي السفلي والعظم القصي، فإن القوة المباشرة للاستدارة القوية للذراع السفلية، والقوة غير المباشرة للانحناء الخلفي للمعصم، والضرب باليد السفلية للجانب الرسغي هي أكثر الأسباب شيوعًا. تسبب القوة هذه الكسر في مفصل المرفق، وتقوم بتقسيم الرباط الليفي التريكوتيدي أو تمزق عظمي للقاعدة العظمية للعظم القصي، مما يؤدي إلى انزلاق مفصل العظم القصي، والكسور غالبًا ما تكون من نوع المائيل القصير أو المائيل المستقيم، والكسور القصيرة القصيرة قليلة.

　　العظم الرسغي السفلي1/3كسر العظم الرسغي السفلي والانزلاق المفصلي بين العظم الرسغي السفلي والعظم القصي هو إصابة مركبة، وغالبًا ما يكون المرض معقدًا ومزمنًا، ويكون من الصعب التعرض لأمراض أخرى مثل الكسور والخدر العصبي. من بينها، الإصابة بالعصب الزندي هو شائع جدًا. يمكن أيضًا أن يحدث تمزق في الأربطة الجانبية المفصلية بين العظم الرسغي السفلي والعظم القصي، وتمزق في الفص الليفي التريكوتيدي، إلخ.

　　بالنسبة للمرضى الذين لديهم انزلاق غير واضح، يوجد ألم وتورم وألم عند الضغط، وتقييد في حركة دوران الذراع السفلية. بالنسبة للمرضى الذين لديهم انزلاق واضح، يظهر العظم الرسغي السفلي قصورًا وتشوهًا، ويكون مفصل العظم القصي مؤلمًا عند الضغط، ويتم انتفاخ العظم القصي. تظهر الصور الإشعاعية للكسر العظمي السفلي1/3في المناطق الحدودية، الكسور المستقيمة أو الكسور القصيرة المائلة، لا توجد غالبًا تفتت شديدة. إذا كان انزلاق العظم الرسغي السفلي واضحًا، فإن مفصل العظم القصي سيكون غير مستقر تمامًا. في الصور الإشعاعية للكسور الأمامية الخلفية، يتم قصور العظم الرسغي، وتقليل مسافة العظم القصي من جهة السفلي، والاقتراب العظم الرسغي من العظم القصي. في الصور الجانبية، يتم انحناء رأس العظم الرسغي نحو السطح الداخلي، والانتفاخ العظم القصي نحو الظهر.

　　قبل أن يتم شفاء الكسر العظمي الرسغي السفلي، يجب منع دوران الذراع السفلية. عند ممارسة تمارين الضغط في بداية الكسر، يجب أن تكون الأصابع مرنة قدر الإمكان. في منتصف فترة الكسر، يجب الحفاظ على وضعية الذراع السفلية المتوسطة، وتحسين وظائف الذراع السفلية والكتف والكوع تدريجيًا، أي حركات اليد الصغيرة والكبيرة، حتى يتم الشفاء الكامل. في المرحلة الأخيرة من الكسر، يجب ممارسة جميع أنشطة المرفق والكتف والمعصم، مع التركيز بشكل خاص على حركات العكس لليد، وممارسة دوران الذراع السفلية.

　　أسلوب الفحص المساعد لهذا المرض هو الفحص الإشعاعي:تظهر الصور الإشعاعية للكسر العظمي السفلي1/3في المناطق الحدودية، الكسور المستقيمة أو الكسور القصيرة المائلة، لا توجد غالبًا تفتت شديدة. إذا كان انزلاق العظم الرسغي السفلي واضحًا، فإن مفصل العظم القصي سيكون غير مستقر تمامًا. في الصور الإشعاعية للكسور الأمامية الخلفية، يتم قصور العظم الرسغي، وتقليل مسافة العظم القصي من جهة السفلي، والاقتراب العظم الرسغي من العظم القصي. في الصور الجانبية، يتم انحناء رأس العظم الرسغي نحو السطح الداخلي، والانتفاخ العظم القصي نحو الظهر.

　　العظم الرسغي السفلي1/3بالنسبة للمرضى المصابين بكسر العظم الرسغي السفلي والانزلاق المفصلي بين العظم الرسغي السفلي والعظم القصي، يجب اتباع النظام الغذائي التالي: الانتباه لتعزيز التغذية، تناول المزيد من الأطعمة الغنية بالفيتامينات لتحسين التغذية، تناول المزيد من الأطعمة الغنية بالبروتين مثل الأسماك، البيض، منتجات الحبوب الكاملة، وإضافة الكالسيوم بشكل مناسب. شرب المزيد من الماء، تناول المزيد من الخضروات والفواكه مثل الخس، النعناع، الموز، إلخ. تناول المزيد من الأطعمة الغنية بالفيتامين سي، الكالسيوم، والحديد، وتجنب الأطعمة الدهنية الحارة والمحفزة، وتقليل التدخين والشراب.

　　استخوان براچی پایین1/3شکستگی، ناحیه دورتر از شکستگی به دلیل انقباض ماهیچه‌های مچ دست و کشش لایه‌های بین استخوانی به سمت داخل و به سمت پایین می‌چرخد. در هر دو کودکان و بزرگسالان، هرچه انحراف چرخشی بیشتر باشد، اختلال عملکرد بیشتر است. روش بازسازی، در هر دو روش بسته و باز باید به بازسازی دقیق استخوان‌های مچ دست نیاز باشد. بازسازی بسته باید در زیر بیهوشی عصبی براچی انجام شود، و استفاده از روش‌های دستی برای بازسازی معمولاً می‌تواند انحراف‌های جانبی و انحراف‌های قفسی را تصحیح کند، اگر انحراف چرخشی تصحیح نشده باشد، یک سوزن با رشته مارپیچ در انتهای دورتر استخوان براچی از سمت براچی وارد می‌شود، اما باید از آسیب به رگ‌ها و اعصاب جلوگیری کرد، در حالی که در زیر نظارت C臂، کشش متقابل و چرخش دستی سوزن مارپیچ برای بازسازی انجام می‌شود، و پس از بسته‌بندی استریل محیط سوزن، با استفاده از باندای گچی ثابت نگه داشته می‌شود. پس از کوتاه کردن سوزن خارجی استخوان براچی، سوزن با استفاده از باندای چسب به گرداگرد پیچیده می‌شود تا پس از بهبود شکستگی قابل برداشت باشد.

　　استخوان‌های تخت بیشتر در طرف مچ دست قرار می‌گیرند، یکی به دلیل سطح صاف مچ دست و آسان بودن عملیات، و دیگری به دلیل شرایط خوب بافت‌های نرم. بی‌نظمی قدیمی بین مفصل‌های مچ دست و استخوان‌های براچی یک عامل دیگر در ایجاد بی‌نظمی بین مفصل‌های مچ دست و استخوان‌های براچی است. در مرحله‌های بعدی، برداشتن استخوان کوچک مچ دست برای بهبود عملکرد چرخش مچ دست و محدودیت در حالت انقباض و انبساط مچ دست مورد آزمایش قرار می‌گیرد، اما در عین حال تغییرات دیگری مانند انحراف مچ دست به سمت بیرون، ناپایداری و ضعف نیروی مچ دست به وجود می‌آید، بنابراین بازیابی روابط آناتومی طبیعی بین مفصل‌های مچ دست و استخوان‌های براچی در ابتدا بسیار مهم است. برای کسانی که با موفقیت به بازسازی بسته شده‌اند، ثابت نگه داشتن با باندای گچی باعث می‌شود که رباط‌ها و کیسه‌های مفصلی اطراف مفصل‌های مچ دست به طور کامل بهبود یابند، و برای کسانی که به بازسازی باز شده‌اند و رباط‌ها و کیسه‌های مفصلی اطراف مفصل‌های مچ دست نیاز دارند، ثابت نگه داشتن با سوزن کریستال از طریق پوست یا باز کردن از طریق استخوان مچ دست برای ثابت نگه داشتن مفصل‌های مچ دست انجام می‌شود. این روش ثابت نگه داشتن ثابت و موثر است. برخی از نویسندگان گزارش داده‌اند که استفاده از روش Liebort برای بازسازی رباط‌ها، کیسه‌های مفصلی و لایه‌های بین استخوانی برای کنترل مفصل‌های مچ دست موثر است. برای کسانی که به شکستگی باز شده‌اند، علاوه بر نیاز به موقعیت مناسب شکستگی و ثابت نگه داشتن قوی، نحوه بستن زخم نیز نباید نادیده گرفته شود. اشتباهات معمول در این زمینه این است که در شرایطی که فشار پوستی در مچ دست بسیار بالا است یا پوسته از بین رفته است، به سختی به بستن آن ادامه می‌دهند که منجر به مرگ پوست می‌شود. بستن زخم در مرحله دوم یا استفاده از پیوند پوستی آزاد با رگ‌های خونی یک روش ایده‌آل برای بستن زخم است.