Η νευρορροϊτίδα της ρίζας της σπονδυλικής στήλης

　　Οι αιτίες της ρινοϊικής ριζίτιδας είναι ποικίλες, οι αιτίες της ρινοϊικής ριζίτιδας στο εσωτερικό και το εξωτερικό του σφαιριού είναι διαφορετικές. Η ρινοϊική ριζίτιδα στο εσωτερικό του σφαιριού συχνά προκαλείται από λοιμώξεις, τοξίνες, διαταραχές της μεταβολής της τροφής κ.λπ.; Η ρινοϊική ριζίτιδα στο εξωτερικό του σφαιριού συχνά προκαλείται από τοπική κρυοπληξία, υγρασία (προκαλεί τη σπασμό της αγωγής της τροφής του νεύρου, την ανεπαρκή αιμάτωση, την οίδημα), τραυματισμό και φλεγμονή των μυών και των κρανίων κ.λπ. Η βλάβη της ρινοϊικής ριζίτιδας στο εσωτερικό του σφαιριού είναι συχνά ευρέως διαδεδομένη και διπλής πλευράς; Η βλάβη στο εξωτερικό του σφαιριού είναι συχνά περιορισμένη και μονοπλευρής.

　　Η βλάβη της ρινοϊικής ριζίτιδας μπορεί να προκαλέσει απώλεια της δυσκαμψίας του ουρογεννητικού συστήματος και της σεξουαλικής δυσλειτουργίας. Μια οδύνη που διατηρείται ανοιχτή, η πρόληψη της λοίμωξης του πνεύμονα, η χρονική μετατόπιση, η αλλαγή της θέσης, η βοήθεια στην εξόρτιση, η αναγκαιότητα της σπασμωδικής ανατομής, η αναγκαιότητα της βοηθητικής αναπνοής για την αποφυγή της απειλής της ζωής του ασθενούς λόγω της αναπνευστικής ανεπάρκειας. Η προσοχή στην θέρμανση, η αναγκαιότητα της αντιβιοτικής θεραπείας. Αν υπάρχει ανάγκη για την πρόληψη της πυοπλαγίας, η κύρια προσοχή είναι να μην πιέζεται το τοπικό σημείο, να ενισχύσει την τοπική αιμάτωση, να ενισχύσει την επεξεργασία της創ής.

　　Η ρινοϊική ριζίτιδα ξεκινά συνήθως με επιθετική ή υποθετική, συχνά με πόνο, μούδιασμα και αδυναμία στο ένα ή και τα δύο ώμια και τα άκρα των χεριών, ο πόνος μπορεί να επεκταθεί στον εξωτερικό ή τον εσωτερικό άκρο του άκρου, να επιδεινωθεί κατά τη φταίχτη, την προσπάθεια και την εξόρτιση, να γίνει πιο έντονο μετά το κρύο, την κούραση, να ελαττωθεί μετά τη θερμότητα και την ανάπαυση, ο έλεγχος μπορεί να αποκαλύψει την υπερευαισθησία στην περιοχή που ελέγχεται από το επηρεαζόμενο ριζικό νεύρο (πρώιμο στάδιο), την αφαίρεση ή την εξαφάνιση (μεταγενέστερο στάδιο); η μείωση ή η εξαφάνιση των τενόντων του μυός του βραχίονα και του τρικεφάλου μυός; η μυϊκή ατροφία των άκρων του άκρου; η αντίστοιχη πλάτη και το σπονδύλιο του θώρακα μπορεί να έχουν πόνους κατά την πίεση. Επιπλέον, οι μικροσκοπικές άκρες μπορεί να έχουν αλλαγές στη θερμοκρασία και το χρώμα της επιδερμίδας, τη διαταραχή της διατροφής και της εφίδρωσης, τα συμπτώματα του νευρικού συστήματος. Η ρινοϊική ριζίτιδα μπορεί να έχει αυξημένη πρωτεΐνη και κύτταρα στο υγρό του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια της επιδημίας.

　　Η πρόληψη της ρινοϊικής ριζίτιδας απαιτεί ενεργή θεραπεία των διαφόρων ασθενειών που προκαλούν την νόσο. Είναι σημαντικό να αναπτύξει κανείς καλή καθημερινή συνήθεια. Οι ασθενείς με υποψία για ρινοϊική ριζίτιδα πρέπει να υποστούν ενεργή έλεγχο, να κάνουν σαφή διάγνωση, να ανακαλύπτουν και να διαγιγνώσκουν early, να θεραπεύουν early, ώστε να μειώσουν στο μέγιστο τις επιπλοκές του νευρικού και του μυϊκού συστήματος του ασθενούς, να βελτιώσουν την πρόγνωση του ασθενούς και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

　　Η ραβδομυελίτιδα είναι η συνολική ονομασία μιας σειράς νόσων που προκαλούνται από πολλαπλούς λόγους, οι οποίες περιλαμβάνουν την ραβδομυελίτιδα και την αλλαγή των ραβδίων του νεύρου. Η βλάβη μπορεί να επηρεάσει οποιαδήποτε μοίρα της ραβδομυελίτιδας της γνάθου, της σπονδυλικής στήλης, της μέσης σπονδυλικής στήλης και της σπονδυλικής στήλης. Κλινικά, η νευρική ρίζα του κεφαλιού και του στήθους και η νευρική ρίζα της μέσης και της σπονδυλικής στήλης είναι πιο συχνά επηρεαζόμενες, προκαλώντας πόνο στον ώμο και στο πίσω μέρος του κορμού και στο πόνο του στήθους και των ποδιών. Τότε, τι δοκιμασίες πρέπει να κάνει ο ασθενής με ραβδομυελίτιδα; Ακολουθεί η ειδικός να μας πει τις δοκιμασίες που πρέπει να κάνει ο ασθενής με ραβδομυελίτιδα.

　　1、лабораторные исследования имеют вспомогательное значение для клинической диагностики. Цереброспинальная жидкость может содержать легкое увеличение лимфоцитов.

　　2、εγκεφαλική προκαταρκτική διέγερση. Οι μύες στην ζώνη βλάβης μπορεί να παρουσιάσουν αλλαγές στην ηλεκτρομυογράφημα της απώλειας νεύρων, η ταχύτητα μεταφοράς του κινητικού και αισθητικού νεύρου γύρω από το νεύρο μπορεί να μειωθεί. Η潜伏期 του αισθητικού νεύρου ενημερώσεων延長.

　　3、CT του κεφαλιού και το μαγνητικό συντονισμό

　　Οι ασθενείς με ραβδομυελίτιδα πρέπει να αποφεύγουν τα πικάντικα και ερεθιστικά τρόφιμα, όπως κρεμμύδι, σκόρδο, κύμινο, πιπέρι, κύμινο κ.λπ. Αποφεύγουν τα λιπαρά τρόφιμα. Αποτρέπονται οι κακές συνήθειες του κάπνισμα και του οινοπωλείου. Οι ασθενείς με ραβδομυελίτιδα πρέπει να καταναλώνουν τρόφιμα ή φαρμακευτικά φυτά με δραστικότητα για την αντιμετώπιση της θερμότητας, την αφαίρεση της δηλητηρίασης, τον πόνο και τον ερυθροπλασματικό οίδημα: όπως οι διπλές γαλακτοκομικές σπόροι, το λουλούδι της πυρασφάλειας, το ρίζα του σκόρδου, το ρίζα του σκόρδου, το ρίζα του σκόρδου, το ρίζα του σκόρδου, το ρίζα του σκόρδου, το ρίζα του σκόρδου, το ρίζα του σκόρδου, το ρίζα του σκόρδου κ.λπ.

　　Η ραβδομυελίτιδα ξεκινά από το σπονδύλο, έχει31Ναι, η ραβδομυελίτιδα είναι η συνολική ονομασία μιας σειράς νόσων που προκαλούνται από πολλαπλούς λόγους, οι οποίες περιλαμβάνουν την ραβδομυελίτιδα και την αλλαγή των ραβδίων του νεύρου. Η βλάβη μπορεί να επηρεάσει οποιαδήποτε μοίρα της ραβδομυελίτιδας της γνάθου, της σπονδυλικής στήλης, της μέσης σπονδυλικής στήλης και της σπονδυλικής στήλης. Η θεραπεία της ραβδομυελίτιδας απαιτεί ενεργή θεραπεία, η θεραπεία της ραβδομυελίτιδας επικεντρώνεται στην εξάλειψη των αιτιών, τη βελτίωση της μεταβολής της θρεπτικής ουσίας του νεύρου και την προώθηση της αποκατάστασης της λειτουργίας του νεύρου.

　　1、θεραπεία αιτιολογίας: έλεγχος όλων των τύπων λοιμώξεων και σακχαρώδους διαβήτη κ.λπ.

　　2、φαρμακευτική θεραπεία: μπορεί να χρησιμοποιηθεί η πρεδνιζόνη30 mg ή δεξαμεθαζόνη1。5μίγματα1φορά/ημέρα. Η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται από την κατάσταση της νόσου, συνήθως3～4πρόγραμμα θεραπείας μιας εβδομάδας. Ταυτόχρονα χρησιμοποιούνται Βιταμίνες του Ομίλου Β, CoQ1010、υδροξυακεταμίδιο κ.λπ. φαρμακευτικά προϊόντα, για να προωθήσουν την αποκατάσταση των νεύρων και τη βελτίωση της λειτουργίας. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν η δαπείνα, η γαλανοθάνη, το ιωδινίδιο του κάλιου κ.λπ., για να βελτιώσουν την κυκλοφορία και να προωθήσουν την απορρόφηση της φλεγμονής. Οι ασθενείς με έντονο πόνο μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ακεταμιζόλη ή το φαιντοϊνάλιο κ.λπ. για τη θεραπεία.

　　3、φυσιοθεραπεία, τοπική θερμοθεραπεία, μασάζ κ.λπ. έχουν συγκεκριμένη θεραπευτική επίδραση.