1. θεραπεία
Η θεραπεία του πρωτοπαθούς καρκίνου του επιθηλίου του εξωτερικού ουρήθρου βασίζεται κυρίως στη χειρουργική, για τους ασθενείς με κακή διάχυση του όγκου και μεσαίας-αργής σταδίας, μπορεί να συμπληρωθεί με ακτινοθεραπεία ή φαρμακευτική χημειοθεραπεία, για τους ασθενείς με χαμηλή ανοσία ή βλάβη της ανοσίας, πρέπει να συμπληρωθεί με θεραπεία για την αύξηση της ανοσίας του οργανισμού για να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα.
1χειρουργική
Η κλασική μέθοδος είναι η εκτεταμένη αφαίρεση του εξωτερικού ουρήθρου και η απομάκρυνση των λεμφαδένων της γάμπας, η αφαίρεση του εξωτερικού ουρήθρου περιλαμβάνει3/4Το κόλπο, η πρόσθεση πρέπει να φτάσει στον κόλπο του κόλπου3~4cm, κατά τη διάρκεια της απομάκρυνσης των λεμφαδένων της γάμπας, πρέπει να αφαιρεθεί ο λιπώδης ιστός της γάμπας, συμπεριλαμβανομένων των βαθιών καιsuperficial λεμφαδένων, μετά το άνοιγμα της επιδερμίδας, η επιδερμίδα και το υποδόριο λίπος πρέπει να απομακρυθούν προς τα πάνω, προς τα κάτω, προς τα αριστερά και προς τα δεξιά3cm, στη συνέχεια αφαιρείται το λίπος που περιέχει τους λεμφαδένες της γάμπας, ανοίγει η λεπτή στρώση του επιπεδίου του τοιχίου της κοιλιάς, οι λεμφαδένες βρίσκονται ακριβώς κάτω από το στρώμα λίπους κάτω από το κύτταρο, μπροστά από το δίκτυο και το κύτταρο, η ανώτερη κόψη της αφαίρεσης πρέπει να φτάσει στην κλείδα της γάμπας, η κάτω κόψη πρέπει να φτάσει στο άνοιγμα του θυρεοειδούς καναλιού (hunter canal)2cm, και οι πλευρές φτάνουν μέχρι τον σιταίο μυ και την μυϊκή μπάρα, αφού αφαιρεθεί αυτό το λίπος και οι λεμφαδένες, αποκαλύπτεται ο τρίγωνος της μητρός, συμπεριλαμβανομένων των αρτηριών, φλεβών και νεύρων, κατά τη διάρκεια της αφαίρεσης των λεμφαδένων γύρω από τις αρτηρίες και τις φλέβες, η λειτουργία πρέπει να είναι προσεκτική, για να αποφευχθεί η βλάβη των αιμοφόρων αγγείων και των νεύρων.
Ως ένας τυπικός τρόπος χειρουργικής, η εκτεταμένη αφαίρεση του εξωτερικού ουρήθρου και η απομάκρυνση των λεμφαδένων της γάμπας είναι συνήθως η κύρια μέθοδος θεραπείας για τον καρκίνο του επιθηλίου του εξωτερικού ουρήθρου, αλλά πρόσφατα αυτή η παραδοσιακή θεραπεία έχει αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις, κυρίως λόγω της αυξανόμενης εμφάνισης του καρκίνου του επιθηλίου του εξωτερικού ουρήθρου σε νεαρή ηλικία, η ποικιλία των απαιτήσεων των ασθενών για τη θεραπεία πρέπει να εκφραστεί πλήρως. Επιπλέον, μέσω της συνεχούς και πιο βαθιάς κλινικής έρευνας, έχουμε μεγαλύτερη κατανόηση των επικίνδυνων παραγόντων της μεταμόρφωσης των καρκινικών κυττάρων - των τάσεων μεταμόρφωσης των λεμφαδένων. Επομένως, η χειρουργική μέθοδος που χρησιμοποιείται προτιμάται για εξατομικευμένη θεραπεία, κατά την εκπόνηση εξατομικευμένων σχεδίων χειρουργικής, πρέπει να ληφθούν υπόψη τα εξής παράγοντες: η ηλικία του ασθενούς, οι επιθυμίες του ασθενούς, το μέγεθος και η θέση του όγκου, η σχέση με τους γειτονικούς όργανισμούς; η βάση της διείσδυσης του όγκου, ο βαθμός διάχυσης των κυττάρων, η ύπαρξη ή μη λεμφαδένων και αιμοφόρων αγγείων, ο βαθμός διάχυσης των καρκινικών κυττάρων, η ύπαρξη ή μη μεταμόρφωσης των λεμφαδένων της γάμπας, η ύπαρξη ή μη άλλων στρωμάτων του καρκίνου του επιθηλίου του εξωτερικού ουρήθρου κ.λπ.
Η βάση του όγκου του καρκίνου του εξωτερικού ουρήθρου ξεπερνά2mm και πάνω, η πιθανότητα μεταμόρφωσης είναι υψηλή11% έως28Οποιοσδήποτε καρκινικός όγκος γύρω από τους λεμφαδένες ή τα αιμοφόρα αγγεία έχει επηρεαστεί (VSI), η πιθανότητα μεταμόρφωσης είναι υψηλή75%, the lymph node metastasis rate is also high, G1is15%, G2is35%, G3is55%, therefore, if the base of the cancer focus infiltrates more than2mm, and if the lymphatic vessels are involved or the tumor tissue differentiation is poor, the combined radical vulvar cancer resection should be performed according to the aforementioned principles.
If the vulvar cancer focus is located at the midline, especially in the clitoris, its growth pattern is mostly infiltrative, with a high lymph node metastasis rate and often bilateral. Such patients should undergo extensive vulvar resection and bilateral deep and superficial inguinal lymph node dissection.
Invasive vulvar squamous cell carcinoma should undergo radical vulvar surgery and deep inguinal lymph node dissection. Generally, pelvic deep lymph node dissection is not required after surgery, unless there is cancer metastasis in the inguinal lymph nodes. If there is no metastasis in the inguinal lymph nodes, there is generally no metastasis in the pelvic deep lymph nodes, so pelvic lymph node dissection should not be routine surgery. When the inguinal lymph nodes are suspiciously positive, frozen section should be performed to determine whether pelvic lymph nodes need to be resected. It can also wait for routine pathological diagnosis after surgery to perform secondary surgery. The inguinal lymph node and pelvic lymph node dissection are performed simultaneously. The surgery has a wide range, long duration, and many traumas, which will definitely increase the incidence and complications after surgery. If the inguinal lymph nodes are positive, about25% of patients have positive pelvic lymph nodes. The cancer foci of invasive squamous cell carcinoma of the vulva in stages Ⅱ to Ⅳ all exceed2cm, and the lymph node metastasis rate is3More than 0%, standard combined vulvar cancer resection should be performed, that is, extensive vulvar resection and bilateral inguinal lymph node (sometimes pelvic lymph node) resection. If the tumor invades the urethral opening, the anterior part of the urethra can be resected together with the vulva, and if the function of the anterior urethral sphincter is good, the resection of the anterior urethra can be2cm or less will not cause postoperative urinary incontinence. If the tumor invades the anterior lower wall of the vagina, the middle and posterior segments of the urethra, or the bladder neck, when performing combined radical vulvar cancer resection, it is necessary to perform total urethral or bladder neck resection and partial vaginal resection and urethral reconstruction. The urethral reconstruction uses part of the bladder wall as the urethra, and the urethral opening can be placed on the lower abdominal wall or at the original urethral outlet of the vulva. There is also the case of resecting the entire urethra and anastomosing the bladder with the cut rectum to allow urine to be excreted through the anus. Then, a transverse incision is made behind the anus, and the free and blood-perfused distal end of the sigmoid colon is pulled out through the anal sphincter and sutured to the posterior incision. If the tumor invades the lower posterior wall of the vagina, the anal canal, or the rectum, it should be considered to perform partial posterior vaginal wall, anal canal, or rectal resection and artificial anus reconstruction at the same time as the combined radical vulvar cancer resection.
The surgical procedures for combined radical vulvar cancer resection and pelvic visceral resection can be used for advanced cases, with high surgical difficulty, a large surgical area, and many postoperative complications, with a high mortality rate. Therefore, the indication for this surgery should be relatively strict. Without a doubt, some advanced vulvar cancer patients can achieve a longer survival period or cure through efforts.
The radical surgery for vulvar cancer is not difficult because the surgical field is relatively superficial, easy to expose, and easy to stop bleeding. However, the key is how to promote the rapid healing of the wound after surgery, because the skin is free, subcutaneous fat is removed, leaving a large ineffective cavity, which affects the healing of the wound. Vulvar cancer patients often extend their hospital stay due to slow wound healing after surgery, and the basic principles to promote wound healing are:
① Σωστά να σταματήσετε το αίμα κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης;
② Το δέρμα πρέπει να συνδυαστεί με το κάτω τοπικό ιστού, προσπαθήστε να κάνετε το δέρμα να εφαρμόσει το κάτω τοπικό ιστού, να μην αφήσετε κενά;
③ Τοποθετήστε γυαλιστερό ή μικρό γυαλιστερό σωλήνα για τη διήθηση, ώστε να καθαριστεί το αίμα ή το υγρό που παραμένει κάτω από τη δέρμα;
④ Υποθερμοκρανία, συνδέστε το σωλήνα της ένδειξης με το υποθερμοκρανικό μπώλικο, συχνά ή定时 πατήστε το κενό, ας αποσύρει όσο το δυνατόν περισσότερο το αίμα και το υγρό που διεισδύει, η γενική απόσυρση της ένδειξης είναι10ημέρες;
⑤ Πρόληψη λοιμώξεων, αν επακολουθήσουν τις παραπάνω αρχές, γενικά μετά την χειρουργική επέμβαση7~14Η πληγή μπορεί να επούλωση σε μια μέρα.
⑥ Υποστήριξη θεραπείας, προώθηση της επούλωσης των τραυμάτων.
2, ακτινοθεραπεία
Η ακτινοθεραπεία του καρκίνου της πλάκας του εξωγενου περιλαμβάνει τη χρήση υψηλεnergie ακτινοθεραπείας μηχανών (60Co137Cs, ευθυγράμμιστη ακτινοθεραπεία και ηλεκτρονική ακτινοθεραπεία κ.λπ.) για τη θεραπεία εξωτερικής ακτινοβολίας και τη χρήση ακτινοθεραπείας βελάτινων (60Co βελάτινο137Cs βελάτινο192Ir βελάτινο και Ra βελάτινο κ.λπ.) για τη θεραπεία της ενδοκυτταρικής插植 θεραπείας, ο καρκίνος της πλάκας του εξωγενου είναι ευαίσθητος στην ακτινοβολία, αλλά λόγω της κακής ανεκτικότητας των κανονικών ιστού του εξωγενου, η καλύτερη δόση ακτινοβολίας για τη θεραπεία του καρκίνου του εξωγενου μπορεί να θεραπευτεί, τα κανονικά κύτταρα του εξωγενου μπορούν να αντέξουν40~45Gy, ενώ η αποτελεσματική δόση της θεραπείας του πλάκας του εξωγενου είναι55~60Gy, επομένως η αποτελεσματικότητα είναι κακή, τώρα, η ακτινοθεραπεία στο καρκίνο της πλάκας του εξωγενου βρίσκεται σε θέση υποστήριξης, η συνολική ακτινοθεραπεία του καρκίνου της πλάκας του εξωγενου είναι5Η ποσοστιαία επιβίωση το20c70s25%, τις τελευταίες δεκαετίες οι αναφορές έχουν βελτιωθεί, η καρκινώδης πλάκα του εξωγενου στο στάδιο Ⅰ~Ⅱ της εξωγενούς διείσδυσης της πλάκας του εξωγενου πριν από το5Η ποσοστιαία επιβίωση μπορεί να φτάσει حتى70%.
Οι ενδείξεις για τη θεραπεία με ακτινοθεραπεία του καρκίνου της πλάκας του εξωγενου μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
① Οι ασθενείς που δεν μπορούν να χειρουργηθούν, όπως οι ασθενείς με υψηλό κίνδυνο χειρουργικής επέμβασης, οι καρκίνοι που είναι πολύ εκτεταμένοι και δεν μπορούν να αφαιρεθούν ή είναι δύσκολο να αφαιρεθούν;
② Η ακτινοθεραπεία μπορεί να γίνει πριν από τη χειρουργική επέμβαση, ώστε να γίνει πιο συν cons conservativa.
③ Η πιθανότητα επανεμφάνισης είναι μεγάλη, π.χ. οι λεμφαδένες έχουν μεταφερθεί, ο ιστος της κύριας περιοχής έχει βρεθεί καρκινώδης細胞, η περιοχή της ουρήθρας είναι κοντά, αν πρέπει να αφαιρεθεί η περιοχή της κύριας περιοχής αλλά είναι δύσκολο να διατηρηθούν αυτές οι περιοχές.
④ Η συμπληρωματική ακτινοθεραπεία εξωτερικού χώρου για τους ασθενείς με θετικά λεμφαδένια μπορεί να αυξήσει τη σωζητικότητα.
Οι κύριες επιπλοκές της ακτινοθεραπείας για τον καρκίνο της πλάκας του εξωγενου είναι: σοβαρές ουλές από ακτινοβολία του εξωγενου, νεκρωση του εξωγενου από ακτινοβολία, οδοντοφραγμός και στένωση της ουροδόχου οδού.
3, χημειοθεραπεία
Η κλινική εμπειρία για την αντιογκική χημειοθεραπεία του καρκίνου της πλάκας του εξωγενου είναι πολύ μικρή, λόγω της ανεπαρκούς αποτελεσματικότητας όλων των αντιογκικών φαρμάκων για τον καρκίνο της πλάκας, η χειρουργική θεραπεία έχει υψηλή επιτυχία της θεραπείας; Επιπλέον, ο καρκίνος της πλάκας του εξωγενου είναι συχνότερος στους ηλικιωμένους ασθενείς, η απαιτούμενη θεραπεία δεν είναι υψηλή και άλλοι λόγοι, οπότε, η αντιογκική χημειοθεραπεία βρίσκεται σε θέση υποστήριξης στη θεραπεία του καρκίνου της πλάκας του εξωγενου, εφαρμόζεται σε πιο προχωρημένους καρκίνους ή επανεμφανίσεις.
(1Η αποτελεσματικότητα ενός μοναδικού αντιογκικού φαρμάκου: Οι μοναδικοί αντιογκικοί φαρμακευτικοί παράγοντες που εφαρμόζονται κλινικά για τη θεραπεία της καρκινώδους πλάκας του εξωγενου είναι: ατροποξένη (αδραιμικίνη), βλεομυκίνη (bleomycin), μεθοτρεξάτη (methotrexate), σοδαμυκίνη (cisplatin), εποξιδοξάτη (etoposide), μυτομυκίνη (mytomycinC), φλουοουρακίλη (fluorouracil),5-FU) και cyclophosphamide (cyclophosphamide) κ.λπ., μεταξύ των οποίων η βορεϊμίλη, doxorubicin (doxorubicin) και methotrexate έχουν καλή αποτελεσματικότητα, η επίτευξη της επίτευξης είναι5περίπου 0%.
(2) Συνδυασμένη αντικαρκινική χημειοθεραπεία και αποτελεσματικότητα: Οι συνδυασμένες αντικαρκινικές χημειοθεραπευτικές στρατηγικές για τον καρκίνο του εξωτερικού κόλπου περιλαμβάνουν: βορεϊμίλη+mitomycin, 5-fluorouracil (5-FU)+mitomycin και βορεϊμίλη+vincristine (vincristine)+mitomycin+Cisplatin (cisplatin) και άλλοι, η χρήση συνδυασμένης χημειοθεραπείας για τον καρκίνο του εξωτερικού κόλπου είναι λίγες περιπτώσεις, αλλά μέχρι τώρα χρησιμοποιείται βορεϊμίλη+mitomycin και 5-fluorouracil (5-FU)+Η αποτελεσματικότητα της mitomycin είναι καλή, η επίτευξη της επίτευξης είναι6περίπου 0%.
Η συνδυασμένη χρήση αντικαρκινικής χημειοθεραπείας και (ή) ακτινοθεραπείας και χειρουργικής θεραπείας για τον καρκίνο του εξωτερικού κόλπου σε αργή ή επαναλαμβανόμενη κατάσταση μπορεί να αυξήσει την επιβίωση.
Δεύτερος, Προοπτική
Η πρόγνωση του καρκίνου του εξωτερικού κόλπου είναι στενά συνδεδεμένη με το μέγεθος του όγκου, τη βάθος διείσδυσης, την παρουσία μεταστατικών λεμφαδένδρων κ.λπ., ο μέγιστος διάμετρος του όγκου ≤2cm, βάθος διείσδυσης ≤1mm, πάχος ≤5mm του καρκίνου, πολύ σπάνια υπάρχει μετασταση των λεμφαδένδρων, η πρόγνωση είναι καλή, Ferenczy πιστεύει ότι οι καρκίνοι που μπορούν να δει η κλινική περιλαμβάνουν αυτούς με τον μεγαλύτερο διάμετρο2cm, σχεδόν πάντα συνοδεύεται από διείσδυση του ιστού, και έχουν διεισδύσει βαθιά πάνω από1mm, ≤1mm της διείσδυσης συχνά είναι μια τυχαία ανακάλυψη κατά τη διάρκεια της εξέτασης του καρκίνου του εξωτερικού κόλπου (VIN), επιπλέον, γενικά θεωρείται ότι αν δεν εξετάζεται ολόκληρος ο καρκίνος του εξωτερικού κόλπου και η κάθετο μοτίβο, είναι δύσκολο να μετρηθεί σωστά η βάθος διείσδυσης, οι παράγοντες που επηρεάζουν την πρόγνωση δεν περιορίζονται μόνο στο μέγεθος του καρκίνου και τη βάθος διείσδυσης ή το πάχος, αλλά και οι αγγειακοί λεμφαδένδροι, η βαθμίδα διάσπαρσης του καρκίνου, η μέθοδος ανάπτυξης (ελαφρώς ή διείσδυση) και η ανταπόκριση του οργανισμού έχουν一定 επίδραση, όπως
Wharton και άλλοι έχουν αναφέρει ότι αν υπάρχει3μεταστατικοί λεμφαδένδρες κάτω από5Το ποσοστό επιβίωσης το έτος68% και χωρίς1πρότυπα μεταστατικών βαθύτερων γονάδιων λεμφαδένδρων, αν ο ασθενής έχει4μεταστατικοί λεμφαδένδρες50% μεταστατικοί στους βαθύτερους γονάδιους λεμφαδένδρες, αν και οι δύο γονατογενειακοί λεμφαδένδρες είναι θετικοί26% θετικός στους βαθύτερους γονάδιους λεμφαδένδρες, οι ασθενείς με μετασταση στους βαθύτερους γονάδιους λεμφαδένδρες έχουν κακή πρόγνωση5Το ποσοστό επιβίωσης το έτος20%.